Begin project

Lieve allemaal,

Woensdagochtend was er bij de Ragavendra School hier letterlijk 150 meter vandaan een ceremoniele opening van nieuwe klaslokalen. Deze lokalen konden gebouwd worden dankzij Annemarie; een gepensioneerde vrouw die al jaren contact heeft met de eigenaar van de school. Aangezien Annemarie in het guesthouse verblijft en ook Camille een woordje moest zeggen ben ik gaan kijken. Geweldig. Een heel klein schooltje maar heel gemoedelijk allemaal. De nieuwe lokalen werden door een priester ingewijd op een nogal ingewikkelde manier die ook nogal wat tijd in beslag nam. Stel je voor: de gehele school en belangstellenden samen in een klein klaslokaal met in het midden de priester die vanalles op een vuurtje gooit... Dit resulteerde in een gigantische hoeveelheid rook die werd geproduceerd en het steeds moeilijker maakte om te ademen... Ik was erg blij toen het klaar was! Toen lintjes doorknippen en een dankwoordje op het podium. Ondanks het feit dat ik met dit hele project niets te maken had moest ik ook op het podium plaatsnemen en werd ook ik ge-eerd met een speciale doek die ze je dan omslaan...
Vervolgens gingen een aantal kinderen van de school nog liedjes zingen en dansjes opvoeren, heel leuk allemaal.

Na deze eerste kennismaking met een Indiase school gingen Camille en ik daarna direct door naar Baby Sarah's Home. Baby Sarah's Home ligt in Ariyankuppam, een plaatsje iets ten zuiden van Pondicherry. Na een eerste kennismaking met Karthik, de directeur van het weeshuis, kregen we een rondleiding en vertrok Camille weer.

Nog eens voor de duidelijkheid; Baby Sarah's Home is dus een weeshuis met normale en geestelijk gehandicapte kinderen. Overdag gaan de 'normale' kinderen naar school en blijven dus alleen de gehandicapte kinderen over. Deze krijgen allerlei taken te doen om ze te vermaken en trainen. Daarnaast heeft Baby Sarah's Home ook nog een schooltje vlakbij in de buurt, waar vooral kinderen uit de buurt naartoe gaan.

Na de kennismaking met Karthik gaf ik aan wel te willen kijken hoe het er op de school aan toegaat. Toen ik bij de school aankwam werd ik gelijk door een leraar meegenomen naar een klasje met kinderen van ongeveer 8 jaar. Rechtop staand met de handen achter de rug schreeuwden ze "Goodafternoon miss, how are you?". Nadat ook ik mij had voorgesteld en ze na 5 keer besloten mijn naam niet goed te kunnen uitspreken vertrok de leraar....
Bijna twee uur heb ik in die klas gezeten en geprobeerd die kids bezig te houden. Maar nadat iedereen het alfabet had opgezegd, z'n naam op het bord had geschreven en aan mij had gezeten (ze wilden allemaal aan m'n haar zitten en over m'n huid aaien, heel grappig), wist ik echt niet meer wat ik met ze moest doen. Daarnaast spreken ze allemaal vrij slecht engels dus ik kon niet echt met ze praten, moest ze echt entertainen eigenlijk....
Toen de school om half 5 eindelijk was afgelopen ben ik teruggegaan naar Karthik en heb hem duidelijk gemaakt dat dit dus absoluut niet de bedoeling is en ik dit ook gewoon niet kan. Ze mogen toch niet van mij verwachten dat ik zonder enige ervaring of opleiding ineens een hele klas kan bezighouden?!?
Gelukkig begreep hij dat ook wel en stelde voor om dan donderdag de hele dag met de gehandicapte kinderen door te brengen.

Zo gezegd zo gedaan, donderdagochtend half 10 stond ik na een riksjatocht weer voor de deur en begon de dag met de gehandicapte kids. Eerst een uur lang bidden (oftewel in rijen staan en zo hard mogelijk in het Tamil vanalles schreeuwen) en daarna begon de dagbesteding. Ik kreeg de taak om met een paar kinderen te gaan tekenen. 2 uur lang heb ik op de keiharde tegelvloer gezeten en in een razend tempo kleurplaten overgetrokken zodat de kids wat in te kleuren hadden... Wat een ramp!! Ik heb nu al door dat ik echt geen geduld heb voor dat soort dingen...

Heel gelukkig was ik dan ook toen een van de juffen zei dat het 'Yoga-time' was... Vervolgens dus een half uur Yoga oefeningen doen waarna de lunch begon. Na de lunch gaat iedereen een beetje rusten dus begint het programma pas weer om half 3. Opnieuw hebben we getekend en buitengespeeld met een bal. Ik ben natuurlijk ont-zet-tend bijzonder dus werkelijk elk kind wilde buiten spelen. Maar in plaats van dat ze zelf gingen spelen bleef iedereen (inclusief andere leraren) mij aangapen van 'wat gaan we nu doen'... Ik ben een aantal keren gewoon weggelopen zodat de leraren het een beetje overnamen, ik kan namelijk niet met ze praten. Ondanks dat de kindjes ontzettend lief zijn en aandoenlijk en ik het heel leuk vind om iets met hen te doen was deze dag echt een ramp. Voor mijn gevoel duurde de dag echt eeuwen... Aan het eind wilden ze liedjes leren met bewegingen erbij.. Ik heb ze maar 'hoofd, schouders knie en teen' geleerd.. Haha dat was echt wel heel grappig. Maar ook daar is mijn geduld dus echt een probleem; na 10 keer het liedje te hebben gezongen vind ik het wel weer genoeg geweest.

Karthik was er niet toen ik wegging dus heb er niet meer met hem over kunnen praten. Gelukkig terug in het guesthouse wel met Camille. Ik ben blij dat hij mij wel begrijpt en ook steunt. Hij heeft met dit soort eerste indrukken en ervaring natuurlijk heel veel ervaring en kan je gelukkig weer een beetje laten relativeren.

's Avonds ben ik met Raiane, een nieuw meisje uit Brussel, gaan eten in de buurt en daarna naar een concert gegaan in Auroville. Het zou een Jazzconcert zijn met Indiase invloeden maar bleek gewoon experimentele Jazz te zijn.. Het was wel leuk maar toch zijn we niet zo lang gebleven. Grappig is dat riksja-drivers hier gewoon zijn om op mensen te wachten tot ze klaar zijn. Zo ook onze driver naar ons concert. Alleen toen wij terug waren bij de riksja was de driver nergens te bekennen!! Gelukkig kwam hij na een kwartiertje rustig aanzetten en bracht ons weer thuis. De eerste ervaring met de Indiase gemakzucht...

Vandaag dan de derde dag naar Baby Sarah's. Weer was Karthik er niet dus ik kon nog steeds niet met hem praten. Ik heb daarom maar voor mezelf nog eens goed mijn stagepapieren doorgenomen en leerdoelen voor ogen gesteld. Toen Karthik er uiteindelijk was heb ik gelukkig goed met hem kunnen praten. Ik heb hem duidelijk uitgelegt dat ik eerst inzicht wil krijgen in de structuur van de organisatie en een idee heb van wie de kinderen zijn voordat ik iets onderneem. Daarnaast heb ik gezegd dat ik specifiekere taken verwacht aangezien ik niet opgeleid ben binnen dit vakgebied. Gelukkig stelde hij voor om het anders aan te pakken. Ik heb een boek gekregen met informatie over geestelijk gehandicapten over het algemeen en hoe je hen kunt categoriseren. Het boek geeft allerlei manieren om het niveau van de kinderen te kunnen beoordelen en leerdoelen voor ze te bepalen. Ik ga dit het weekend doornemen en vanaf volgende week rustig bekijken of het mogelijk is dat ik dit ga toepassen op de kinderen. Voor zover ik begrepen heb zijn er ook geen duidelijke dossiers van de kinderen dus misschien ligt er ook een taak voor mij om daar een begin mee te maken?!

In elk geval ben ik heel gelukkig dat ik nu een beetje concreter voor ogen heb wat ik kan doen voor ze en hoef ik niet op te zien tegen drie maanden kinderen entertainen...

Nu is het vrijdag eind van de middag en dus weekend!! Ik ga waarschijnlijk met Raiane een aantal dingen ondernemen dit weekend dus heb er echt zin in. Ook komt zondag een ander meisje uit Belgie aan die bij Baby Sarah's gaat stagelopen. Hoop dat zij ook een beetje leuk is.

Volgens mij was dit een heel verhaal, dus ik ga er weer mee ophouden. Bij het vorige bericht en bij deze heb ik een aantal foto's geplaatst. Foto's waar ik zelf opsta volgen hopelijk snel; er hebben zich nog niet veel situaties hiervoor voorgedaan.

Heel veel liefs!!